Na het ITF toernooi van Gran Canaria die halverwege maart plaatsvond hadden Bo Groot Antink en ik (Joeri Ertner) al gauw een nieuw ITF toernooi in het verschiet. Er waren twee hele grote ITF BT200 toernooien bijgekomen op de kalender die in Ral al Khaimah zouden plaatsvinden halverwege april.
Een mooie kans voor ons om op het hoogste level te spelen. De trip ernaartoe zou financieel behoorlijk wat kosten met zich meebrengen. Al gauw lopen die kosten op wanneer er twee van zulke grote toernooien plaatsvinden ruim 7.000 km verwijderd van Nederland. Omdat dit wel een unieke kans voor ons was om weer wat ITF punten te scoren voor de wereldranglijst wilde we er alles aan doen om deel te nemen. We kwamen op het idee een crowdfunding actie op te starten zodat we meer kans hadden de trip hiernaartoe te kunnen financieren. En dit heeft zeer succesvol uitgepakt want maar liefst meer dan 60% van de totale kosten werden dankzij de crowdfundingactie gedekt waar we nog steeds iedereen ontzettend voor willen bedanken!
Op 10-04-2021 begon het avontuur en vlogen we richting Dubai. Inmiddels bekend terrein van ons na het ITF toernooi waar we aan deelnamen in Januari.
Ras al Khaimah lag ruim een uur rijden van Dubai dus na een lange taxirit arriveerde we in het spelershotel rond middernacht.
Een supermooi hotel, wat op ongeveer 5 minuten rijden van het toernooicomplex aflag.
De volgende dag hadden we om te trainen en te wennen aan het weer want de temperatuur was inmiddels alweer flink opgelopen nadat we de laatste keer in Dubai waren. Het was dagelijks rond de 35 graden. Daarom had de toernooiorganisatie besloten het toernooi te laten starten vanaf 16/17u om zo de meeste partijen af te werken in de avonduren waarbij de temperaturen een stuk aangenamer waren.
We wisten welke spelers er mee deden en dat was niet misselijk. Maar liefst 14 van de top 20 spelers van de wereld waren aanwezig en naast die toppers deden er ook ongelofelijk veel spelers uit de top 100 mee.
We hadden gezien dat we op de lijst van kwalificatie stonden wat zou betekenen dat we 2 rondes moesten winnen om het hoofdtoernooi te halen. Of er bestond een kans dat je een wildcard kreeg van de organisatie, daar konden 4 teams voor in aanmerking komen.
De loting wees uit dat we kwalificatie moesten spelen voor het eerste toernooi dat plaatsvond van 12-14 april. We stonden wel geplaatst in de kwalificatie waardoor we de 1e ronde een bye hadden. We hoefden dus 1 rondje te winnen om in het hoofdtoernooi te staan. Maar die 2e ronde zou geen walkover zijn omdat we tegen twee Italianen speelden waarbij één daarvan in de top 20 staat. Zijn partner stond een stuk minder hoog waardoor ze genoodzaakt waren kwalificatie te spelen.
Toch hadden we een foutloze wedstrijd gespeeld en wonnen! De winnaars van de kwalificatie kregen een plek in het hoofdtoernooi en we werden gekoppeld aan twee Brazilianen. Het team was één van de vier gelukkigen die een WC van de organisatie hadden ontvangen. Diezelfde avond stonden we al tegenover ze de 1e ronde te spelen.
We begonnen wat nerveus aan de wedstrijd en hadden nog geen grip op de service van beide heren. We verloren 6-0 de 1e set. We moesten ons gameplan wel veranderen wilden we de wedstrijd nog winnen. Dat lukte goed want begin 2e set ging gelijk op. We namen meer het initiatief en kwamen beter in de rally. Het ging gelijk op tot 5-5 waarbij de Brazilianen uiteindelijk net aan het langste eind trokken. Ze wonnen ook de 2e set met 7-5 en helaas was de 1e ronde het eindstation voor ons.
Gelukkig waren er twee toernooien waardoor we nog tijd hadden om ons voor te bereiden op het 2e toernooi. We konden veel trainen en oefenwedstrijdjes spelen met de spelers die er waren. Het 1e toernooi was ten einde met een terechte winnaar: Burmakin en Giovannini, de nr. 3 en 5 van de wereld.
Na een rustdag stond het 2e toernooi alweer voor de deur en bij de loting werd bekendgemaakt dat wij dit keer één van de gelukkigen waren met een WC waardoor we direct in het hoofdtoernooi zaten.
Bij een toernooi met een formaat als deze zijn er bijna geen makkelijke tegenstanders. Dit keer loten we twee Italianen waar we zeker kansen tegen hebben. Één daarvan was een bekende waar we dit seizoen al eerder tegen speelden op Gran Canaria en wonnen. Helaas was hij met z’n partner on fire en we verloren 6-3 6-3. Heel erg jammer waar we gehoopt hadden i.i.g. een ronde verder te komen om weer genoeg punten te scoren om te stijgen op de wereldranglijst.
Ook het 2e toernooi werd uiteindelijk weer gewonnen door dezelfde winnaars van het 1e toernooi, superknap!
Bo en ik zijn inmiddels weer thuis hard aan het trainen om in de toekomst ook te kunnen gaan schitteren op de grotere ITF toernooien.
Aankomende periode staan er weer een aantal toernooien op het programma waaronder wat kleinere binnen Europa.
We hopen dat er snel meer toernooien zullen volgen maar het blijft nog altijd afwachten hoe het coronavirus zich ontwikkelt.
We hebben in elk geval ontzettend veel geleerd van de toernooien in Ras al Khaimah en zijn klaar om te vlammen op het volgende toernooi!
